Pagina:Ioannis Ludovici Vivis De concordia 1529.djvu/84

E Wikisource
Haec pagina nondum emendata est

et aliis velimus videri. Hinc nobis semper indulsimus et delicate habuimus, tamquam digni qui sic tractaremur. Deliciae nos ita molliverunt ut quantulacumque offensio videatur nobis intoleranda, quod contingere pueris delicatulis videmus ut semper sint irati. Nec reputamus iustane sit an iniusta. Institutori, educatori, hero, magistratui, principi, parenti, patriae ipsi, legibus, aequitati, cum facinora nostra puniunt, irascimur, et si liceret nos ulcisceremur et ulciscuntur qui possunt, ut mox dicam; itaque, ut aegri, intenti semper agimus ne quid nos laedat, quo fit ut non solum offensiones expavescamus sed omnes offensionum species, umbras, signa. Quam miserum est sic animo aegrotare!

Et ut sciamus stultitia nostra id fieri, non natura, citius iniurias quam iniuriarum umbras ferimus. Discipulus adolescens mavult se a praeceptore caedi quam acriter obiurgari, servus mallet alapam quam grave convicium. In praeceptis scholae diaboli traditur minorem esse iniuriam sauciari ferro quam colapho feriri, et leviorem esse contumeliam periculosum vulnus cum