bis vel depellendis vel cohibendis, aliis ex aliis renascentibus et latissime sese effundentibus, ut satis ei superque negotii exhibeat haec lucta; ita leges et iura, quae in natura integra magistri tantum fuissent, et velut indices quae esset via ad concordiam tenendam, nunc a discordia extricare se non valent, ut iam prope de concordia desperarint, abunde multum se adepturos censentes si effreni huic et rapaci discordiae frenos aliquatenus et retinacula iniecerint. Itaque videas magistratum, iudicem, principem, imaginem rectoris mundi in munere quidem omnium pulcherrimo et maximo, occupatum tamen circa faeces et sordes rerum. Meum ille surripuit. Immo id meum erat. Pronuntiat lex: Cuius avaritia sit iustior. Alapam inflixit, furem vocavit, minatus est, lotio perfudit, unguem medium ostendit, ore crepuit? Severissima lex cogitur inter duos sedere aut pueros aut stultos, et qui tamquam iniuriam haec facit et qui tamquam iniuriam haec accipit, ut magni aurifices in civitatis inopia scruta et nugas conficiunt ex vili materia, quando nemo est qui magna illa et pretiosa
