tiam praestiterit et is rem sumpserit, securus sit aduersus[1]
eum qui postea legatum petierit, quia neque habet rem, ut[2]
patiatur eam ab eo sumi, neque dolo malo fecit quominus
eam rem haberet.
§216 Per praeceptionem hoc modo legamus l. titivs hominem[3]
stichvm praecipito. §217 Sed nostri quidem praeceptores nulli
alii eo modo legari posse putant, nisi ei qui aliqua ex
parte heres scriptus esset: praecipere enim esse praecipuum[4]
sumere; quod tantum in eius persona procedit qui ali-[5]
qua ex parte heres institutus est, quod is extra portionem
hereditatis praecipuum legatum habiturus sit. §218
ideoque si
extraneo legatum fuerit, inutile est legatum, adeo ut Sabi-
nus || existimauerit ne quidem ex (senatus)consulto Neroniano[6] pg. 110
posse conualescere: nam eo, inquit, senatusconsulto ea tan-
tum confirmantur quae uerborum uitio iure ciuili non ualent,
non quae propter ipsam personam legatarii non deberentur.
sed Iuliano et Sexto placuit etiam hoc casu ex senatuscon-[7]
sulto confirmari legatum; nam ex uerbis etiam hoc casu acci-
dere, ut iure ciuili inutile sit legatum, inde manifestum esse,[8]
quod eidem aliis uerbis recte legatur, ueluti per uindicatio-[9]
nem, per damnationem, sinendi modo; tunc autem uitio[10]
personae legatum non ualere, cum ei legatum sit, cui nullo
modo legari possit, uelut peregrino, cum quo testamenti
factio non sit; quo plane casu senatusconsulto locus non est.[11]
§219 Item nostri praeceptores quod ita legatum est nulla (alia)[12]
ratione putant posse consequi eum cui ita fuerit legatum,[13]
quam iudicio familiae erciscundae, quod inter heredes de[14]
hereditate erciscunda, id est diuidunda, accipi solet: officio
enim iudicis id contineri, ut ei quod per praeceptionem lega-
tum est, adiudicetur. §220 unde intellegimus nihil aliud secun-
dum nostrorum praeceptorum opinionem per praeceptionem
legari posse nisi quod testatoris sit: nulla enim alia res quam
- ↑ is] isi C || secuturus C
- ↑ habet rem] haberem C
- ↑ legatumus C || titious C
- ↑ esset] esse Cn, conf. Ca pag. 266
- ↑ personam Cn
- ↑ quidem ita in C scriptum est, ut Q littera eminens uermiculato emblemate (non littera aliqua) ornaretur (conf. Ca pag. XXVII uers. 23) || ex senatusconsulto] excoc Cn, conf. Ca pag. 302
- ↑ et ex ex correctum C1, conf. Mommsen in Zeitschrift für Rechtsgeschichte uol. VII pag. 479
- ↑ inde Goeschen, unde C || esse Goeschen, est Cn, conf. Ca pag. 266
- ↑ per] pro C || 20 — 21 uerba per uindicationem et per damnationem ut glossema delet Lachmann, omnia inde ab ueluti usque ad sinendi modo Polenaar
- ↑ per Goeschen, et per Cn
- ↑ plane ex planes correctum C1
- ↑ alia add. Lachmann
- ↑ eum] cum C || fuerint C
- ↑ quam] quod C, conf. Ca pag. 291.
