Elias Camerarius, apud Tychonem[1], pagina 693, credit, Stellam novam anni 1572 recta sursum elatam fuisse. Idem sensit Ioannes[2] Dee, Anglus: vide Tychonem[1], pagina 691[§ 1].
Et haec fere sunt, quae, meo iudicio, non sunt. Restat modo ut, quid tandem de hac admiranda apparitione sentiam, in medium afferam; haud ignarus, et me quoque eandem subiturum esse censuram, nec defuturos qui me arguant et improbent. Quibus tamen id unum dictum esse velim: me illius audaciae non esse, ut credam, impossibile esse, rem aliter se habere atque dixero ; id enim tantum a vero abest, ut, e contra, eo sim timore et exitantia occupatus, ut non modo quid haec noviter conspecta, verum et quid vere sit quaeque antiquissimarum et millies[3] conspectarum stellarum, ignorare me, ore rotundo fateri non erubescam.
Quod circa terram eleventur vapores, qui, ascendentes, solis lumen reflectant, saepissime[4] apparet; cum in media interdum nocte caelum[5] adeo illustretur, ut lumen in terram crepusculino maius effundat. Id autem a me saepius[6] observatum est ; et semper talis lux boream versus apparet. Et ratio est manifesta : quia ex meridie, vel ab ortu, vel ab occasu, intra conum umbrae, tales complectuntur vapores, qui boream versus, ob nostrum in eam partem situm, conspici possunt ; ut diligentius consideranti patet. Vidi Venetiis, circa horam noctis 2am[7], aërem ad boream adeo clarum, ut adversos parietes, ultra Lunae rotundae lumen, illustraret[8], aversi autem tenebrosissimi erant: novam autem admirationem afferebat, quod viae, quae[9] proxime ad septemtrionem dirigebant, utrinque a splendore illuminabantur[10], nec tecta umbram in terram demittebant, ut ex illuminatione Solis et ☽︎ contingit ; quia in his tanquam ab uno puncto provenit illuminatio, tunc vero ex quarta fere caeli parte magna lux emanabat. Saepissime[4] autem huiuscemodi vapores, sanguinei et crocei, apparent, etc.[§ 2]
Advertas, quod Tycho[11] iure damnat Camerarium, folio 696, vers. 11. Attamen observatio Camerarii potuit esse vera; causa tamen cur
