capturae detinens pro qualibet die qua detinuerit puniatur poena librarum quinquaginta ., et a die infra poena aliqua non
teneatur.
Et si propter metum carceris antedicti aliquid a carcerato exegerit, ultra poenam carceris puniatur, ac si violenter derobasset.
Et si eumdem carceratum ad aliquid quietandum , seu remittendum terrore dicti carceris coegerit, ac si tantumdem ei violenter derobasset puniatur.
Et si metu carceris ad aliquod falsum instrumentum, vel testimonium, vel falsam scripturam, vel quid aliud illicitum detentum induxerit tamquam principalis auctor sceleris teneatur.
Et si eidem carcerato aliquam iniuriam ultra carcerem intulerit, pro illa in duplum^ ac si alteri intulisset puniatur.
De poena frangentis carceres, et fugientis ab eis, et dantis ad id auxilium,
Rubrica LXVII.
Statuimus, et ordinamus, quod nemo in carceribus publicis carceratus , vel alibi pro carcere , ex causa civili, vel criminali audeat., vel praesumat frangere, seu rumpere carceres, vel locum ubi detinetur, vel eorum ostium, et inde eo; vel alio quovis modo etiam sine fractura, et ostio, vel finestris apertis aufugere, sub poena confessi debitum in civili, et crimen in criminali, pro quibus detinebatur, etiam quod ignorantiam causae ipsius detentionis, et carcerationis praetendere potuisset.
Volumus enim utroque casu ipsum haberi pro confesso, et convicto, et non solum in sui praeiudicium , sed etiam fideiussorum., et cuiuslibet tertij absque alia Iudicis declaratione, et quod inde possit committi, et relaxari executio contra quemlibet, absque alio processU, et nihilominus ultra dictas poenas in casu fracturae, volumus frangentem condemnari in poenam librarum centum quinquaginta denariorum, etiam quod effectualiter praeventus non aufugerit. Declarantes quod in eisdem poenis incidat etiam qui ad talia praestiterit auxilium., consilium, et favorem, et etiam quod contra ipsum in causa civili creditor (debitore non existente solvendo ) possit executionem, ut supra committi facere : debitore autem existente solvendo poena debiti quo ad auxiliatorem, consultorem, aut fautorem solvenda fisco applicetur, ultra poenam dictarum librarum centum quinquaginta.
