ferendam. Nam haeretici quadruplici poena puniuntur secundum Raimundum scilicet excommunicatione. depositione. rerum ablatione. et corporali morte. De quibus omnibus lector inveniet super primum. de senten. excom. Noverit. et super secundum. XXIIII. q. I. Qui contra pacem. et tertium. dist. VIII. quo iure. et. XXIII. q. VII. ca. I. et sequenti. super quartum. eodem titu. scilicet de haereticis. Excommunicamus primo et secundo. immo et gravissimas incurrunt poenas. Credentes. receptatores. fautores et defensores. Nam ultra poenam excommunicationis illis inflictam haeretici cum fautoribus et defensoribus suis et receptatoribus et ipsorum filii usque ad secundam generationem per lineam paternam. per lineam vero maternam usque ad primum gradum ad nullum beneficium vel officium ecclesiasticum admittuntur ut eodem ti. quicumque. et. c. statutum. li. VI. Sed super tertiam poenam si haeretici habent filios Catholicos privantur paterna hereditate in detestationem criminis. Et super quartam poenam si post deprehensionem erroris continuo non velit reverti et haeresim abiurare subito debet comburi si laicus est. Falsarii enim pecuniae statim morti traduntur quantomagis falsarii fidei. Si vero clericus post solemnem degradationem relinquitur curiae saeculari occidendus. Si autem revertantur ad fidem detrudi debent in perpetuum carcerem. de haereticis. Excommunicamus. primo et secundo. et hoc de rigore iuris. Mitius tamen agitur cum eis post abiurationem quam ad arbitrium episcopi et inquisitoris facere debent prout in tertia parte operis patebit ubi de variis modis sententiandi tales tractatur. quis etiam dicatur deprehensus et convictus seu etiam relapsus. His autem modis mulctare maleficas non videtur sufficere cum non sint simplices haereticae. sed et apostatae et ultra hoc quod in ipsa apostasia non hominibus propter metum aut carnis oblectamenta fidem abnegant. ut supra tactum est. Sed ipsis daemonibus ultra abnegationem etiam homagium corpora et animas offerendo praestant. Ex quibus satis probabile videtur quod quantumcumque paeniteant et ad fidem revertantur non debent. sicut alii haeretici carceribus perpetuis mancipari sed ultimo supplicio puniri. et hoc etiam propter damna temporalia hominibus et iumentis variis modis illata leges imperant. ut patet. Codex de maleficis. loco nullus. loco nemo. et. loco culpa. Et est similis culpa prohibita. discere et docere. Et loquuntur leges super sortilegos. quantomagis super maleficos. ubi dicunt quod poena illorum est bonorum publicatio et decapitatio. Et si quis tali arte mulierem ad luxuriam provocaverit vel econverso bestiis exponitur. ut dicitur ibidem. loco multi. et de his in prima quaestione tactum est.
¶ Quaestione decimaquinta. Declaratur quod propter peccata maleficarum innoxii saepe maleficiantur licet etiam interdum propter peccata propria.
SEd et hoc quod divina permissione plures innoxii damnificantur et puniuntur in praemissis nocumentis propter aliena peccata maleficarum et non propter culpas proprias. Nec alicui hoc videatur inconveniens ostendit Sanctus Thomas secunda secundae. q. CVIII. Hoc fieri iuste a Deo. loquendo de poenis praesentis vitae triplici ratione. Primo quidem quod unus homo est res alterius. et sicut quis punitur in rebus ita et in poenam alterius aliquis puniri potest. Nam filii secundum corpus sunt quaedam res patris. et servi et animalia res dominorum. et sic filii puniuntur quandoque pro parentibus sicut filius natus ex adulterio David mortuus fuit quam citius. et animalia Amalecitarum iussa sunt interfici. quamvis et in huiusmodi sit ratio mystica. ut habetur. I. q. IIII. §. parvulos. Secundo quia peccatum unius derivatur in alterum et hoc dupliciter. Per imitationem sicut filii imitantur peccata parentum et servi et subditi peccata dominorum ut audacius peccent ut fit in rebus male acquisitis in quibus filii succedunt. servi in latrociniis et guerris iniustis. Unde saepius interficiuntur. et subditi praelatorum audacius peccant dum eos peccare cernunt etiam si eadem peccata non committunt unde et iuste puniuntur. Derivatur etiam peccatum unius in alterum per modum meriti. ut subditorum in malum praelatum id est quod peccata subditorum merentur peccatorem praelatum secundum illud Job. Regnare facit hypocritam propter peccata populi. Derivatur etiam peccatum et consequenter poena per aliquem consensum vel dissimulationem. Hoc est quando superiores peccata non redarguunt tunc saepissime boni cum malis puniuntur. ut dicit Augustinus in primo de civi. Dei. Exemplum ubi inter nos inquisitores unus reperit quoddam oppidum mortalitate hominum quasi destitutum et ubi fama volabat quod quaedam mulier sepulta linteamen in quo sepulta erat successive deglutiret et quod pestis cessare non posset nisi ex integro linteamen deglutiendo ad ventrem consumpsisset.