hominis quantumvis probi vitam degit, ad quam, ut ait Plotinus, etiam virtutes politicae deducere possunt, verum hac longe post se relicta, eam cum alia quadam illaque longe perfectiore Deorum immortalium permutare aggressus est: his enim, non hominibus virtute praeditis, similis evadere gestiebat.
XXVI.
Istas porro virtutes iam sibi familiares reddidit,
cum etiamnum frequentaret Philosophum Syrianum,
commentariosque veterum evolveret atque
persequeretur. Orphicae vero et Chaldaicae theologiae exigua
quaedam elementa ac veluti semina bibit ex ore
praeceptoris, quia ipsi integram haud suit Orphei
carmina magistrum interpretantem auscultare. Syrianus
enim Proclo et Domnino, qui Syrus natione
Philosophus ac Syriani: itidem postea successor suit, alterutra
se horum, vel Orphica vel oracula, expositurum,
optione illis relicta, receperat. At enim hi duo minime
inter se in eligendo conspirarunt: Domninus enim
Orphei carmina sibi, Proclus oracula exponi malebat,
quod tamen ipsum persectum minime est, quia non diu
postea in vivis superesse desiit magnus ille Syrianus.
Itaque primis, ut diximus, adminiculis ex praeceptoris
ore haustis, ad scriptos eiusdem in Orpheum
commentarios summa cum cura incubuit, Porphyriique ac
Iamblichi copiosis in oracula et similia scripta
Chaldaeorum lucubrationibus, tam ipsis oraculis assidue
innutritus, quantum homini licet, prosecit ad fastigium
summarum virtutum, quas divinus ille Iamblichus
praeclare prorsus ac divine theurgicas solebat appellave.
Expositionibus itaque Philosophorum, qui aetate eum
praecesserant, colligendis non sine exquisite iudicio
insudavit, tum alia doctrinae Chaldaicae capita et
sententias, ac praestantissimos quosque in divina oracula com-
