XXXIV.
Postquam igitur virtutem Procli etiam
theurgicam eiusque actiones ac quae feliciter illi circa eandem
evenerunt percurrimus, ostendimusque, eum quovis
genere virtutum non minorem extitisse, qualem certe
virum per longissima tempora non conspexere
mortales, superest, ut finem orationi de illo nostrae
imponamus. Fuit enim iam tum nobis non principium
sermonis duntaxat, neque, quod elt in proverbio, totius
dimidium,, sed ipse totus integer. A Philosophi enim
felicitate facto initio, per eandem progressa oratio
nostra ad illam nunc iterum redit, postquam exposuimus
quae viro egregio a Diis providentiaque concessa suere
bona, auditas prompte preces, et visas species Deorum,
curationes quoque, et quam praeterea illi opem
sollicitudinemque Dii testatam fecerunt, persecuti. Ea
quoque, quae bono sato auspicataque fortuna ipsi obtigere,
explicuimus, patriam, parentes, bonum habitum
corporis, praeceptores, amicos, bonaque reliqua sive
facultates. Quae singula cum longe, quam in aliis
hominibus, maiora ac splendidiora in illo fuisse ostensa a
nobis sunt, tum illa quoque diligenter enumerata, quae
non pollent pro extrinsecus adIcitis lenociniis haberi,
sed ab sua ipsius voluntate dependerent, qualia sunt
animi eius secundum virtutem universam recte ac
praeclare gesta. Atque ita summatim demonstravimus,
mentem eius ad virtutis perfectissimae fastigium opere ipso
pervenisse, bonis omnis generis divinis humanisque in
vita persecta felicissime cinctam ac stipatam,
XXXV.
Ut vero elegantiorum lIiterarum studiosi etiam ex
astrorum situ, sub quo natus est, coniicere queant, sorte
Vitae, quae ipsi obtigit, minime inter postremas neque e
mediocribus, sed vero ex praecipuis ac felicissimis exti-
