XVIII.
Sed iam virtutis politicae generibus, quae sunt veris
inferiora, imposito suo sine, inque amicitia terminatis,
ad purificantes virtutes transeamus, diversas a politicis.
Quamvis illae quoque in eo versentur, ut animum
quodammodo purgent, et, quoad eius fieri potest, efficiant,
ut quasi solutus ac liber prospiciat humanis rebus,
habeatque cum Deo similitudinem quandam, qui sinis est
optimus animi. Atqui non eodem modo omnes
separant, verum aliae magis, aliae minus. Quandoquidem
et politicae sunt quaedam purgationes, quae suos
possessores, etiam dum hic manent, exornant, melioresque
efficiunt, regentes ac moderantes et iram, et
cupiditatem, et omnes denique affectus, et salsas opiniones
tollentes e medio: illae vero, quae sunt his superiores,
purificantes, in universum separant ab hac corporis massa
vere plumbea et ab huius mundi rebus efficiunt facilem
discessum. Quibus etiam ipsis hic Philosophus studuit
per omnem vitam, qua est in Philosophia versatus, cum
et oratione doceret, qualesnam essent, quoque modo
parentur homini, et suam ipse maxime vitam ad eas
institueret, et ea subinde faceret, quibus animus separatur,
noctu et interdum deprecationibus ac lustrationibus, et
aliis usus purificationibus, tum ab Orpheo, tum a
Chaldaeis institutis, et impigre unoquoque mense: ad
mare descenderet, eodem nonnunquam etiam bis aut
ter. His:autem exercebatur non tantum in vigore
aetatis, sed etiam sub occasum vitae, eamque perpetuo
consuetudinem, tamquam statuta quaedam, observabat.
XIX.
Cibi vero potusque necessariis voluptatibus
utebatur, tantum ut morbos evitaret, neque ab iis
infestaretur; erat enim in his multo frugalissimus: imprimis ab
animalibus abstinentiam amabat. Quod si quando
tempus accidisset, quo vehementius, ut ea comederet, invi
