Pagina:Nicolai Copernici torinensis De revolutionibus orbium coelestium.djvu/388

Quæ ut ſtngillatim diſcerni queant,incipiemus ab ea,quam de clinationem uocant,tanquam à ſimpIiciori tractatione, ei ſiqui dem Soli accidit,ut à cæceris interdũ ſeparetur, quod circa medias longitudines,circaq nodos,ſecundum examinatos longitudinis motus per quadrantes circulorũ conſtituta terra ab apogæo & perigæo planetæ,cui in propinquitate terræ inuenerũt latitudinis partes Auſtrinæ uel Boreæ in Venere.part vI.ſcru^_♦ xxII^_♦in Mercurio part^_♦IIII.ſcrup.v. In maxima uero diſtãtia terræ Veneri partem unã^_♦ſcrup^_♦II^_♦ Mercurio part.I.ſcru.xLv quibus anguli inclinationũ in hoc ſitu fiunt manifeſti per expoſitos Canones æquationũ,quibus Veneris eo loci in ſumma à terra diſtantia part^_♦I^_♦ſcrup^_♦ II.in ima,part^_♦ vI^_♦ſcrup^_♦ xxII^_♦ congruunt, utrobiq circumferentia orbis,part^_♦II.s.proxime. Mercurἤ uero ſuperne pars I^_♦ſcrup.XLv^_♦inferne part^_♦IIII^_♦fcrup^_♦v. ſui orbis circumferentiã part^_♦vI^_♦cũ quadrante unius poſtular^_♦ Vt ſit angulus inclinationis orbium, Veneri quidem part^_♦ II. ſcrup^_♦ xxx^_♦Mercurἤ uero part.vI.cum quadrante, quarum CCCLx.ſunt qutauor recti,quibus in eo ſitu particulares quęq latitudines,quae ſunt declinationis, poſſunt explicari, uti modo demõſtrabimus & primum in Venere Sit enim in fubiecto circulo ſignorum , ac per centrũ recti plani ſectio communis A B C,ipſa uero D B E ſectio communis ſuperficiei orbis Veneris:& eſto centrũ quidem terræ A,orbis autem planetæ B,atq A B E angulus inclinationis orbis ad ſigniſerum,& deſcripto circa B,orbe D F E G,coniungatur F B G, dimetiens recta ad D E dimetientem^_♦ Intelligatur aũt orbis planũ ad aſſumptum rectum ita ſe habere, ut ipſi D E, ad rectos angulos in ipſo ductæ ſint inuicem paralleli,& circuli ſignorum plano, & in ipſo Sola F B G.Propoſitum eſt ex A B,B C,datis rectis lineis cum angulo inclinationis A B E dato, inuenire quantū planeta abierit in latitudinem, Vt uerbi