Pagina:Nicolai Copernici torinensis De revolutionibus orbium coelestium.djvu/398

parte ſui orbis ſtella fuerit^_♦ At in Mercurio cum ſtatuerimus angulum B A G dodrantem unius gradus, & A D ad B G,ut 1oooo ad 131.atq A B C, 13573. & reliquum A E,6827. habebit qui ſub C A D angulus ſcrup. XXXIII^_♦ E A F autẽ,ſcrup^_♦ prope LXX.Deſunt igitur illic ſcrup.XII.hic abundant ſcrup. xv^_♦ attamen hæ differentiæ ſub radἤs Solis ferè abſumūtur,priuſquam conſpectui noſtro emergat Mercurius,quamobrem apparentem ſolummodo eius deuiationẽ ſecuti ſunt priſci, quaſi ſimplicem^_♦Si quis nihilominus etiam latentes illos ſub Sole meatus laboris minime pteſus exactã rationẽ ſequi uoluerit.qmodo id fiat hoc modo oſtendemus^_♦ Id autem exempli gratia in Mercurio,eo q inſigniorē faciat deuiationē quã Venus^_♦Sit em̃ A B recta linea in ſectiõe cõmunt orbis ſtellæ & ſigniferi, dũ terra quæſita fuerit in apogæo uel perigæo orbis ſtellę^_♦Ponamus aũt A B lineam abſq diſcrimine part^_♦10000^_♦ quaſi longitudinem mediã inter maximam minimamq,ut circa obliquationem fecimus. Deſcribatur anutẽ circulus D E F,in C centro,orbi eccentro parallelus ſecundū C B diſtantiam, in quo parallelo ſtella tũc maximam deuiationem facere intelligatur,& ſit dimetiens eius D C F,quam etiã oportebat eſſe ad A B, & ambæ lineæ in eodẽ plano, ad orbem ſtellæ recto^_♦Aſſumatur ergo E F circũferẽtia part^_♦uerbi gratia,X L V.ad quã ſcrutamur ſtellæ deuiationem, & agãtur perpēdicularcs E G ipſi C F,& ad ſubiectũ orbis planũ E K,G K,cõnexaq H K, cõpleatur parallelogrammũ rectangulum,& cõiungantur A E,A K,E C^_♦ Cum ergo B C fuerit in Mercurio ſecundum maximam deuiationem part^_♦131^_♦qualiũ ſit A B, 1oooo, quarũ eſt etiam C E,3573,eſtq triangulũ rectangulū datorũ anguloR, erit etiã latus E G,ſiue K H earundem 2526^_♦ſed ablata B H, quæ æqualis eſt ipſi E G,ſiue C G,relinqtur A H,7474^_♦Trianguli igit̆ A H K, datorũ laterū rectū H angulum coprehendentiū erit ſubtẽſa A K 7889_•ſed æqualis ipſi C B,ſiue G H,eſt taliũ 131^_♦ Igitur & trian-