tendite, nihil injustum, neque perversum in illis scriptum esse. Non enim invenietis justos ab hominibus sanctis depulsos. Persecutionem passi sunt justi, sed ab iniquis: in carcerem sunt conjecti, sed ab impiis, lapidati sunt a nefariis; occisi a scelestis et injusto zelo abreptis, Hæc passi, bono animo tulerunt. Quid emim dicemus, fratres? Daniel[1] in specum leonum ab hominibus Deum timentibus conjectus est? An Ananias, Azarias et Misael[2], ab eis qui magnificum el nobilem Altissimi cultum observabant, conclusi sunt in fornacem ignis? Absit prorsus. Quinam igitur hæc patrarunt? Homines odio ac exsecratione digni, et omni malitia pleni, eo furoris proruperunt, ut viros in sancto et inculpato proposito Deo servientes, contumeliis ac tormentis affecerint; nescientes, Altissimum esse propugnatorem et protectorem eorum, qui in pura conscientia potentissimo nomini ejus inserviunt: cui gloria in sæcula sæculorum. Amen. Ni vero in fiducia sustinentes, gloriæ et honoris hæeredes facti sunt; atque exaltati sunt beatique effecti a Deo in memoria ipsorum, in sæcula sæculorum. Amen.
