Pagina:Recueil des Historiens des Gaules et de la France, tome1.djvu/59

xlix

PRÆFATIO.

eos hoc uno Romanis inferiores fuisse quòd armorum genere vincerentur. Et certè eorum clipei minores erant quam ut integrum corpus contegere possent[1] : gladii, quorum ferrum molle ac male fabricatum, mucronibus carebant, nec nisi ad cæsim feriendum utiles erant : primo ictu curvabantur[2], atque pede ad rectum erant revocandi : eorum præterea, cùm manum hostis non consereret, nullus usus erat. Hinc patet eos invictos futuros fuisse, si æquis armis pugnassent. Galli erant natura pugnaces[3], equitatu quàm peditatu meliores : quò magis ad Septentrionem et Oceanum vergebant, eò erant bellicosiores. Nemo aliquando Gallorum repertus est[4], qui martium munus pertimescens sibi pollicem præciderit. In pugnis bigarum illis usus erat[5] : saunio hostes petebant, tum ad gladii conflictum descendebant. Erant inter eos qui adeò mortem contemnerent, ut nudi ac subligaculis tantum recincti pugnæ discrimen adirent. Nudi tantùm erant, secundùm quosdam[6], super umbilicum, et soli qui in prima erant acie, sic nudi pugnabant. Servos ingenuæ conditionis[7], sed pauperes, secum ducebant, qui rhedariorum et satellitum eis operam in bello præstarent. Hujuscemodi homines Cæsari dicuntur[8] Soldurii, Athenæo Siloduri. Instructa acie, Galli procurrere solebant, et optimum quemque ex adversariis ad singulare certamen provocare[9], arma ad terrorem hostium conquassantes. Si quis contra exiret ad dimicandum, strenua majorum facinora decantabant, suas etiam virtutes deprædica- Pag. 336. Pag. 168. Pag. 29. Pag. 548. Diod. Sic. l. 5. p. 306. Pagg. 342. Pag. 306. Pagg. 231. 708. Pag. 306.

Tom. I.

G