praemisso heroo subiungit namque miuron,
hymnum quando chorus festo canit ore Triuiae.
‘set iam purpureo suras include cothurno,
balteus et reuocet uolucres in pectore sinus,
pressaque iam grauida crepitent tibi terga pharetra.
derige odorisequos ad certa cubilia canes.’
Cf. Marius Victorinus G L VI p. 68 K, ‘at cum Liuius Andronicus praemisso hexametro huiusmodi subnectat uersus per ordinem iambo terminatos, nouam potius hanc speciem’ e. q, s. ‘nam in hymno Dianae apud eundem ita inueniuntur in fabula Inone: sed iam’ e, q. s, (sed Victorinus et Terentianus). Transformavit veteris poetae versus in suum usum Caesius Bassus: cf. Hermanni epit. d. m, 127², Hauptii observ. crit. p. 43. Laevio tribuit Scaliger: cf. mea hist. trag. Rom. p. 34 adn.
Pauli Festus p. 11 M. ‘anclare haurire a Graeco descendit.’
.. sed qui sunt hí, qui ascendunt áltum ocrim?[2]
II—V Festus p. 181 M. ‘ocrem antiqui, ut Ateius Philologus in libro Glossematorum refert, montem confragosum uocabant, ut aput Liuium [II] et [III. IV] et [V].’
celsósque <in> ocris
... Aruáque putria et mare mágnum.
... namque Taénari celsós ocris
Haut út quem Chiro in Pélio docuít ocri. 35
