Blando ita Sirenum[1] verrentes aequora nautas
In brevia et scopulos, miserum, nil tale verentes
Impactos memorant animam liquisse sub undis.
At non ceratas cantu gens praebuit aures
Pellacem comitata virum, quem callida Circe
Admonuit, blandasque dedit depellere mortes.
Quo moerore gravi amentes sese aequor in altum
Praecipites misere: tulit tria funera pontus. 80
Obruit unda gulam, damnosaeque organa vocis.
At tu, Parthenope, diri solatia casus
Munere habes divum, clarae felicibus Urbi
Quod facis auspiciis nomen: nam gurgite postquam
Iactatum aequoreo corpus summa extitit unda,
Devexere procul Capreis natalibus austri
Ereptum ad litus, qua tingitur aequore parvus
Sebethus: pia Calliopes te sanguine cretam
Admirans texit defletam turba sepulchro.
Aucta tuo nova facta est Urbs pulcherrima rerum 90
Nomine, pracque aliis felici subdita caelo
Fumantem hine scopulum, latum hine circumspicit aequor
Ut folia extremae quando sub sidere Librae
Prima momordit hyems, iusto defecta calore
Non intermisso volvuntur ab arbore lapsu;
Haud aliter certam per dextera vulnera mortem
Me mittente cadunt, et terram pondere plangunt
Ficedulae: quot damna, eheu, quot vulnera cerno!
Ignitum huic violens rupit praecordia plumbum,
- ↑ Partenope, Lisia, Leucosia, figlie di Acheloo e di Calliope.
