Pagina:Scriptores Minores Historiae Danicae Medii Aevi vol 1.djvu/106

E Wikisource
Jump to navigation Jump to search
Haec pagina nondum emendata est

100 SCRIPTORES HISTORIÆ DANICÆ MINORES

X

quid in hac op/ione haut eligenda facturus sit, indagatione

cumulata seniores sciscitatur. Et dum uniuersorum mens

consternaretur angustia, cunctique indulgerent silentio, prefatus

Vffo in media concione unas sm-rexit. Quem cum cohors

5 uniuersa conspexisset, satis nequibant ammirari, utquid elin-

guis velut \in} orationem gestus informaret; ae quia omne

rarum dignum {habetnr) ammiratione, omnium in se duxit

intuitum.

Sic /atum s\olio tune/ orsus cepit ab alto:

10 »Non nos [minacie) moueant lacescentium, cum ea Teotonice turgiditati innata sit conditio, ut uerborum ampullositate glorientur minarumque uentositate pusillanimes et imbecilles calleant comminitatione consternare. {Memet ipsiim) etenim unicum et uerum regni natura produxit heredem, cui profecto

15 nouistis incurabere, ut \me) monomachie discrimini audacter obiciam, quatenus uel pro regno solus occumbam. Vt igitur minarum cassetur ampullositas, hec imperatori referant man- data, ut imperatoris filius et heres imperii cum athleta prestantissimo mihi soli non formident occurrere.« 

20 Dixit et hec uerba dictauit uoce superba.

Qui dum orationem complesset, a collateralibus senior sciscita- batur, cuiusnam fuisset oratio. Cum autem \audisset) a circum- stantibus, quia filius suus, prius uelut mutus, hunc profudisset sermonem, palpandum eum iussit accersiri. Et cum humeros 25 lateraque, clunes, suras et tibias ceteraque membra crebro palpasset organica: »Talem« ait »me commemini in flore exstitisse iuuentutis.« Quid multa? Terminus pugne con- stituitur et locus, talique responso percepto ad propria legati repedabant.

CAP. III.

30 Ouperest igitur, ut arma militi proculdubio congrua corrogentur. Allatisque ensibus, quos in regno prestantiores

1. opinione. 2. senior. 3. constitueretur (pro const^naretur). 4. concionum (pro concioe un9). 5—6. dignis. 9. tantus orsus; versiim leoninum Sueno finxit usus Vergil. Æn. XI, 301 (II, 2).

�� �