LIB. III. - CAP. IV. 63
verant. Aliorum laboribus, quam suo discrimine lacessi Romanorum arma sapientius arbitrabantur. Sed accidit casu, ut dissimulata hactenus Tarentinorum consilia detegerentur. Forte ludos in theatro, iuxta portum sito, spectabant, quum L. Valerius duumvir navalis[1], et decem romanae naves apparent, portum ingressurae. Tarentini classem hostili animo missam interpretantur, et subito conclamant, nefas esse Romanis, ex foedere, Lacinium promontorium praeternavigare. Nec mora; concurritur ad arma. Romani fugae se committunt; sed Tarentini celeriter insecuti, quinque naves circumventas in portum redigunt. Ex his deprimuntur cum ipso duumviro quatuor; una capitur; homines aetate et robore militari interficiuntur; caeteri sub corona veneunt. Mox Thurinis bellum inferunt, causam interponentes, eorum opera Romanos in ea loca venisse. Urbs in potestatem redacta diripitur; praesidium romanum, pacta incolumitate, dimittitur.
Nuntio Romam perlato, legatio, quae de iniuriis quereretur, decreta, mandatumque legatis, ut captos restitui, Thurinis res ablatas reddi, exsules reduci, rerum istarum auctores dedi postularent. More graecarum urbium in theatro concionem populi cogere solebant Tarentini. Huc admissi legati turbam ebrietate lascivientem repererunt; et L. Postumius, princeps legationis, ludibriis petulantissimae multitudinis exceptus, acriores odiorum causas Romam retulit. Itaque ad Aemilium consulem, qui in
Samnium ad exercitum profectus fuerat, scriptae sunt
- ↑ Duumviri navales appellati fuerunt qui creabantur classis ornandae reficiendaeque causa.
