effugientes spiritus asperitatem. Quos in multis quoque nos sequimur, non autem in omimbus. Nam ut illi Fέστiς, nos uestis dicimus, ubi Fεσπερα nos uespera: ubi Fiς nos uis. Item et hiacus causa illi quoque interponere solebant digamma ut in tripode uetustissimo Apollinis qui stat in zerolopho bizatii sic scriptu amnotauit Pniscianus δLμoφάFων λάφων. Et nos quoque hiatus cam interponimus um loco digammae F, ut clauus argiuus pauo ouum ouis bouis, post haec autem cum dictioens graecas transferimus, ponimus. um nostrum plerumque pro oυ diphthongo ut musa pro μουσα, Nonnunquĩ pro o correpta ut Cyrus pro κυρος, cyprus pro κυπρος, pelagus pro πέλαγος, quemadmodum supra uidimus quum de o littera tractauimms. Quandoque pro o producto quod illiω mega. In magnum uocant ut fur pro φωρ. Quin e contrario nonnunquĩ om pro oυ diphthongo ponimus, ut bos cum solo o dicimus, pro eo quod βους cum oυ diphthongo ab illis scribitur. Nonnumquĩ uero ponimus u ubi illi y graecum scribunt, ut infra cum de illo tractabimus late dicemus. Quid quod traduces dictioens graecas inter c et l uel c et m ipsum u quandoque interponiumus, ut Ηρακuλης hercules ασκλήπiος, Aesculapius, αλκμήνη secundum antiquorum scripturam Papyriano teste Alcumena scribebat, quin et αλκμηνωη Alcumenon. fuit etiam u in quasdam alias uocales ab auctoribus nostris aliquando commutatum, et per deriuationes quotidie commutamus in a ut ueredus ueredarius, in e ut pondus ponderis, deierat pro deiurat, peierat pro peiurat. Quin et antiqui teste Papyriano auger pro augur, augeratus pro auguratus dicebant. Similiter in his quae a tertia coniugatione nascuntur quotienscunque n et d ipsum e sequebantur, loco e ipsum u scriptitare solebant, ut faciundum pro faciendum, legundum pro legendum, dicundum pro dicendum, uertundum pro uertendum. In i correptam per compositionem scilicet nominum habentium ultimam syllabam desinentem in u cum uerbis siue participiis ut cornu corniger, et cornicen, arcus arcitenens, fatum fatidicus, aurum aurifex, luctus luctificus, fluctus fluctiuagus, uulnus uulnificus, magnus magnificus, amplius amplificus, fructus fructificus, opus opifex, etiam per diuisionem, ut currus uel ciirsus curriculus uel cutriculum, Nam a curru per diuisionem descendunt, ut luuenalis in satyra quae incipit Plurina sunt fustine inquit. Nam siquis magni census praecepit amorem, Et leuo monitu pueros producit, auaros. Dat libertatem et totas effundit habenas, Curriculo quem si reuoces subsistere nescit. Vbi currmculum a curru et translatione sua diminuit. Similiter Curtius libro octauo de gestis Alexandri inquit, aliorum turbati equinon in uoragi nes modo lacunasque, sed etiam in amnem praecipitauere curricula. Est etiam curriculus cursus, ut Varro in. epistola ad Iulium Caesarem attestatur, et Plautus similiter cum ait in epidico. Nam ut apud portum te conspexi curriculo occoepi sequi uix adipiscendi potestas modo fuit. Quin et signat tempus ipsum teste Seruio super .viii. aenei. ubi ait. Virg. Curriculo expullerat somnum cum fo mina primum. Significat etiam locum ubi currit. Quid quod u in i quibusdam in dictionibus primum a. C. Caesare traductum fuit. Nam ut ait Quintilianus libro primo optimus et maximus ut mediam i litteram quae ueteribus u fuerat acciperent. C. primum Caesatis inscriptione tradit factum. scribebant etiam antiq teste Prisciano carmufex cum u pra carmifex, lubens pro libens, pessumus pro pessimus.
DE X Littera
X Littera semiuocalis em, quam es graecis accepimus, et multa commoditate in dictionibus nris habemus. Nam duplex em, et pro qua modo c smodo g mon duplicato utdiitPlinius prmitus utebamur, utapecs cum cs pro apex, cum x, quod genitiuus etiam indicat, in quoapicis dicimus. Similiter gregs, prius cum gs dicebamus, ubi
