 54. The Capture of a Man-of-War |
56. The Fall of New London (continued)  |
Cum Britannī Novum Eborācum praesidiō tenērent, colōnī classls onustās rēbus omnibus, quae ad bellum necessāriae sunt, secundum lītus Novae Britanniae ad occidentem nāvigantēs interdum vidēbant; tum, ē portibus liburnicīs celerrimē vectī, onerāriās capiēbant, sī quae forte, tardius prōgressae, intervāllō maiōre sequēbantur nāvēs longās, quae eīs praesidiō missae erant. Id Britannī diū molestē tulerant; cumque īnsula Longa iam tōta subācta esset, nē posteā umquam colōnī in nāvēs suās impetum facere audērent, Novum Londīnium dēlāre cōnstituērunt.
Itaque ab insulā noctū prōfectī, fretum clam transiērunt; sed ventīs adversīs impeditī portum non potuērunt intrāre, dōnec diēs postera illūxit. Tum celeriter ē castellīs sīgnum colōnīs datum est hostēs adesse, et agricolae armātī omnibus ex partibus in oppidum convēnērunt. Quī, cum Britannī ē nāvibus ēgressī essent, ad lītus versus fēcērunt iter, mūrīsque interpositīs tēla plūrima in hostēs inmīsērunt. At Britannī, quī numerō erant multō superiōres, mox inrūperunt in oppidum atque ignēs undique aedibus templīsque admōverunt. Quō vīsū, colōnī, ut uxōres līberōsque in loca tūta dēdūcerent, ex oppidō in agrōs sē recēpērunt.