Vide: |
Haec pagina sine abbreviaturis |
Haec pagina transscripta |
Questio Duodecima | Questio Quartadecima |
[ 56 ]¶ Declaratur
ſtio
ſuꝑ
uas
ꝑmiones
iuinas
quas
eus
iuſte
ꝑmit
videlʒ
iabolum
actoꝛem
omnis
mali
peccare
mul
⁊
pꝛimos
parentes
cadere
ex
quib
maleficoꝝ
opera
iuſte
ꝑmittūtur.
⁊
eſt
tredecima
in
oꝛdine
pꝛime
partis.
SEcūda
ſtio
mul
⁊
otio
eꝰ
iuſte
ꝑmit
quaſdā
creaturas
āgelicas
quas
aliter
condere
nō
potuit
ni
q
peccare
poent
etiaʒ
actu
peccare.
Et
quaſdaʒ
mili
mō
creatas
ꝑ
gratiam
ſeruare
⁊
hoc
abſ
pꝛruia
temptatōe.
hominē
vero
iuſte
ꝑmit
⁊
temptari
⁊
peccare.
omnia
c
eclarant᷑.
Nam
ad
pꝛouidentiam
iuinā
ꝑtinet
vt
vnūquod
in
ſua
natura
relinquatur
⁊
in
ſuis
naturalib
oꝑibus
nō
omnino
impediat᷑.
qꝛ
vt
Dionius
icit.
iiij.
ca.
e
i.
no.
Pꝛouidentia
nō
eſt
coꝛruptiua
nature
ſed
ſaluatiua.
quo
ſtante
cū
manifeſtū
t
cut
bonū
gentis
iuinius
ᷓ
bonū
vnius.
i.
ethi.
Jta
⁊
bonū
vniuer
excedit
bonū
ꝑticulare
cuiuſcū
nature
create
in
ꝑticulari.
Jdeo
etiā
attēdere
opoꝛtet
peccatū
oīno
impediret᷑
ꝑ
hoc
multi
gradus
tollerent᷑
ꝑfectionis.
tolleret᷑
e
natura
illa
pōt
peccare
⁊
nō
peccare.
Ꝙ
icat᷑.
t
habuiet
hō
ex
cōditione
nature
vt
pꝛius
tactū
ē.
Rdetur.
Si
nullū
pct
fuiet
ſubſecutū
ī
actu
ſed
ſtatim
cōfirmatio
tūc
ſemꝑ
lateret
q͛d
gr̄e
eberet᷑
in
bonis
erga
eū
⁊
q͛d
ptās
peccādi
potuiet
⁊
plura
alia
q͛b
ablatis
vti
vniuer
multū
etraheret᷑.
Decuit
etiaʒ
vt
nullo
ſuggerente
ab
extra
peccaret.
ſed
occaonem
[ 57 ]peccandi
ex
ſe
ipſo
ſuſciꝑet
q
⁊
fecit
vbi
eo
equalis
ee
voluit.
q
eſt
intelligenduʒ
non
mpliciter
⁊
irecte
nec
indirecte.
ſed
ſolum
m
q͛d.
⁊
hoc
eclarat᷑
ter
auctoꝛitatē
Eſaie.
xiiij.
Jn
celū
aſcendā
⁊
milis
ero
altimo.
nō
e
mpliciter
⁊
irecte.
qꝛ
c
habuiet
intellectū
ligatū
⁊
erroneū
aetendo
aliq͛d
q
bi
erat
impobile.
Cognouit
e
ſe
ee
creaturam
⁊
a
eo
creatū.
⁊
ideo
equalē
fieri
crcatoꝛi
cognouit
hoc
bi
ee
impobile.
Nec
etiā
indirecte
qꝛ
cū
totū
bonū
angeli
⁊
creature
ē
in
hoc
eo
ſubeſt.
cut
tota
claritas
aeris
eſt
ī
hoc
ſubijcit᷑
radijs
ſolis.
ideo
hoc
ab
angelo
nō
potuit
aeti.
qꝛ
aetijet
ↄtra
bonū
nature
ſed
aetijt
ei
equalitatē
nō
abſolute
ſed
ſcm
q͛d.
hoc
c
ē.
cū
eus
habet
ꝑ
naturā
ſuā
uo.
beatitudinem
⁊
bonitatem
⁊
aliud
⁊
ab
io
omnis
creature
beatitudo
⁊
bonitas
tranſfundit᷑.
vidēs
āgelus
ignitatem
nature
ſue
qua
creaturis
cūctis
eminebat
voluit
⁊
aetijt
a
ſe
ī
oīa
inferioꝛa
beatitudinē
⁊
bonitatē
eriuari.
⁊
hoc
ꝑ
ſua
naturalia
ita
ie
pꝛimo
illa
ex
natura
haberet
⁊
c
alie
creature
ex
nobilitate
ſue
nature
acciperent.
Et
qꝛ
etiā
illa
aetijt
a
eo
⁊
ſub
eo
volens
ee
ūmō
iſta
haberet
ideo
nec
etiam
qᷓntū
ad
modū
habendi
eo
equiꝑari
voluit.
ſed
tantūmō
m
q͛d.
Nota
inſuꝑ
quia
ſuū
ederiū
attētauit
vt
ad
actū
ꝑduceret.
ideo
ſubito
ſuū
ederiū
alijs
expoſuit.
Et
qꝛ
ſubito
etiā
fuit
alioꝝ
āgeloꝝ
vio
ederij
⁊
cōſenſus
ꝑuerſus
ſui
ederij.
Jdeo
peccatum
pꝛimi
angeli
alioꝝ
peccata
excet
⁊
pꝛecet
quātitate
culpe
⁊
cauſalitate.
nō
t
uratōne.
ita
illud.
Apoca.
xij.
Draco
e
celo
cadens
traxit
terciā
ꝑtem
ſtellaꝝ.
Et
in
figura
leuiathan
habet᷑.
Je
ē
rex
ſuꝑ
oes
filios
ſuperbie
⁊
rex.
m
pħm.
v.
metha.
ꝛ
pꝛincipiū
inquātum
mouet
ꝑ
ſuā
volūtatem
⁊
imperiū
bi
ſubiectos.
Jdeo
⁊
ſuū
peccatū
alioꝝ
occao
peccandi
fuit.
ita
ie
pꝛimus
a
nullo
extrinſeco
temptatus
alios
extrinſece
temptauit.
Et
q͛dem
q
ictū
ē
inſtantenea
oꝑatō
in
oib
illis
fuit
exemplificat᷑
hoc
ex
ſenbilibus.
Nā
mul
tꝑe
ſunt
illuminatio
aeris.
vio
coloꝛis.
⁊
iſcretio
rei
viſe.
Hec
ad
longum
poſui
vt
ↄderando
tam
ſtupendā
permionē
iuinā
ſuper
nobilimas
creaturas
ter
vnū
ūtaxat
peccatū
ābitōnis
quō
nō
ꝑticulares
ꝑmiones
ſuꝑ
maleficoꝝ
opera
ter
maioꝛa
pctā
ᷓtum
ad
aliquas
circūſtantias
admittet.
Naʒ
maleficoꝝ
peccata
in
varijs
circūſtantijs
pct
angeli
⁊
pꝛimoꝝ
parentū
excedūt
vt
iam
in
ſecūda
ſtione
patebit.
Sed
⁊
hoc
ꝓuidentia
ei
iuſte
ꝑmit
pꝛimū
hoīem
temptari
⁊
peccare
ex
his
icta
ſunt
e
tranſgreoꝛib
āgelis
ſatis
patere
pōt.
Sicut
e
ad
eundē
finē
homo
⁊
angelus
creati
fuerūt
⁊
ī
libertate
arbitrij
relicti
Jdeo
vt
beatitudinis
miū
nō
abſ
merito
perciperēt
ideo
cut
āgelus
a
caſu
nō
fuit
ſeruatus
vt
poteſtas
peccandi
ex
vno.
⁊
ptās
gratie
ↄfirmatōnis
ex
altero
ad
ecoꝛem
vniuer
pateſceret.
ita
⁊
circa
hoīem
ſeruari
opoꝛtuit.
U
⁊.
ſ.
Tho.
in.
ij.
i.
xxiij.
arti.
ij.
Jllud
ex
quo
eus
aaret
laudabilis
nō
ebet
penitus
impediri.
ſed
in
peccatis
etiā
eus
apparet
laudabilis
cū
ꝑ
miſericoꝛdiā
parcit
⁊
ꝑ
iuſticiā
punit.
v
nō
ebuit
peccatū
impedire.
tantūmodo
bꝛeuiter
⁊
recapitulādo
ad
ꝓpotum
redeamus
icamus.
Ꝙ
iuſta
ei
ꝓuidentia
homo
in
his
ꝑmius
eſt
multis
rōnibus.
Pꝛima
vt
oſtendatur
ei
potentia
qui
ſolus
inuertibilis
ē
omnis
aūt
creatura
mutabilis.
Secūda
aūt
rō
vt
eclaret᷑
ei
ſapientia
ex
malo
ſcit
elicere
bonū.
q
non
potuit
fieri
ni
eus
creaturam
peccare
permiet
Tercia
vt
manifeſtet᷑
ei
clementia.
in
qᷓ
xs
ꝑ
moꝛtē
ſuā
hominē
ꝑditū
liberauit.
Quarta
vt
oſtendatur
ei
iuſticia
nō
ſoluʒ
reddit
bonis
pꝛemia
ſed
⁊
malis
ſulicia.
Quinta
vt
homo
nō
t
peioꝛis
conditionis
ᷓ
alie
creature
quas
omnes
c
eꝰ
adminiſtrat
vt
eas
agere
ꝛijs
motibus
nat.
Unde
⁊
hominē
pꝛopꝛio
arbitrio
relinquere
ebuit.
Sexta
ē
laus
hūana
laus
e
viri
iuſti
potuit
⁊
nō
eſt
tranſgreus.
Septima
eſt
ecoꝛ
vniuer.
quia
cut
triplex
maluʒ
culpe
pene
⁊
amni
inuenitur
ita
ex
ooto
triplex
bonū.
ſ.
honeſtū
bonū
electabile
⁊
vtile.
ecoꝛat᷑.
Nam
culpa
ecoꝛat᷑
honeſtas.
ꝑ
penā
electabilitas.
ꝑ
amnū
ſumma
vtilitas.
Et
ꝑ
hec
patet
reſpono
ad
argumenta.
Solutiones
argumentoꝝ.
NAm
ad
pꝛimū
vbi
icit᷑
aerere
iabolo
ꝑmittat᷑
ptās
nocēdi
homīb
t
hereticū.
Ootū
potius
patʒ.
qꝛ
cut
aerere
eus
nō
ꝑmittat
hoīem
ex
libertate
arbitrij
peccare
q
vult
ē
hereticū.
ita
aſſerere
eus
pct
imittat
inultū.
hoc
autē
fit
ꝑ
ptātem
nocēdi
hoīb
in
vindictā
maloꝝ
⁊
ad
ecoꝛē
vniuer.
iuxta
illud
Auguſ.
in
li.
ſoliloq͛oꝛū.
Juſti
e
⁊
ita
ē
vt
nūᷓ
edecꝰ
culpe
t
ne
ecoꝛe
vindicte.
Pꝛobatio
eni
argumēti
nō
valet
e
ſapiente
ꝓuiſoꝛe
qui
excludit
efectū
⁊
malū
qᷓntū
pōt.
qꝛ
aliud
eſt
e
eo
q͛
habʒ
curā
ꝑticularē
⁊
e
ꝓuiſoꝛe
vniuerſali.
Nam
pꝛimꝰ
ex
malo
nō
t
elicere
bonū
cut
vniuerſalis
ꝓuiſoꝛ
facit
vt
ꝑ
cedentia
patuit.
Ad
ſecundū
patuit
tam
potētia
[ 58 ]ᷓ
bonitas
⁊
iuſticia
iuina
pateſcūt
in
hoc
mala
ꝑmittit.
v
q
icit᷑.
Aut
eus
poteſt
mala
impedire
aut
nō.
Dicit᷑
pōt
impedire
ſed
nō
ebuit
rōnib
tactis.
Nec
valet
inſtantia
icat᷑
ergo
vult
mala
fieri
cū
poteſt
impedire
⁊
nō
vult.
qꝛ
vt
in
argumentis
ꝓ
veritate
tactū
eſt.
Deus
nō
poteſt
velle
mala
ne
vult
mala
fieri
ne
vult
malū
nō
fieri.
ſed
vult
ꝑmittere
malū
fieri
⁊
hoc
ter
ꝑfectōnē
vniuer.
Ad
terciū
Auguſ.
⁊
pħs
loquūtur
e
cognitione
hūana
cui
melius
ē
nō
cognoſcere
mala
⁊
vilia
uplici
e
cauſa.
Pꝛimo
qꝛ
ꝑ
ea
impedimur
interdū
a
cōderatione
maloꝝ
⁊
hoc
contingit
qꝛ
non
poumus
mul
multa
intelligere.
Etiā
⁊
ea
e
cauſa
cogitatio
maloꝝ
ꝑuertit
interdū
voluntatem
in
malū.
Hec
aūt
in
eo
locū
nō
habent
qui
intelligunt
oīa
opera
hoīm
⁊
maleficoꝛū
abſ
aliq̊
efectu.
Ad
quartū
apꝉus
curam
ei
a
bob
remouit.
vt
oſtēdat
quia
creatura
rōnalis
habet
ꝑ
liberū
arbitriū
ominiū
ſui
actus
vt
ictum
ē.
Jdeo
vt
ei
imputet᷑
aliq͛d
ad
culpā
vel
ad
merituʒ
⁊
reddat᷑
ei
iuxta
hoc
pena
vel
miū.
habet
eus
ſpecialē
e
eo
ꝓuidentiaʒ
ſcm
irrōnabilia
nō
ꝓuidentur.
Uelle
aūt
aerere
indiuidua
irrōnabiliū
creaturarū
ex
illa
auctoꝛitate
nō
ꝑtinerent
ad
iuinā
ꝓuidentiā
eet
hereticū.
qꝛ
eet
aerere
non
omnia
ſubiecta
eent
iuine
ꝓuidentie
ↄtra
ſcripture
ſacre
ↄmendationē
ſuꝑ
iuinā
ſapientiā
attingit
a
fine
vſ
ad
finē
foꝛtiter
⁊
iſponit
oīa
ſuauiter.
⁊
eet
erroꝛ
rabbi
moyſes
vt
in
argumētis
ꝓ
veritate
patuit.
Ad
q͛ntum
qꝛ
homo
nō
eſt
inſtitutoꝛ
nature.
ſed
vtitur
naturalib
oꝑib
artis
⁊
virtutis
ad
ſuuʒ
vſum.
Jdeo
ꝓuidentia
humana
nō
ſe
extendit
ad
necearia
que
ex
natura
ꝓueniūt.
vt
cras
ſol
oꝛiatur.
ad
t
ſe
extendit
ꝓuidētia
ei
eo
ie
ē
actoꝛ
nature.
Unde
⁊
efectus
naturales.
etiā
ex
curſu
reꝝ
naturaliū
ꝓuenirent
adhuc
iuine
ꝓuidentie
ſubiacerent.
quare
⁊
Democritus
⁊
alij
pħi
naturales
errauerūt
attribuentes
ſoli
necetate
materie
quicq͛d
inferioꝛib
accideret.
Ad
vltimū
licet
ois
pena
infligit᷑
a
eo
ter
peccata
non
tamen
ſemꝑ
maioꝛib
peccatoꝛib
maleficia
infligūtur.
vel
qꝛ
iabolus
nō
vult
vt
illos
affligat
⁊
tēptat
q̊s
iuſto
titulo
podere
ſe
cernit.
vel
ideo
vt
nō
ad
eū
accelerant.
iuxta
illud.
Multiplicate
ſunt
infirmiť.
poſtea
accelerauerūt
⁊c̈.
Et
omnis
pena
infligit᷑
a
eo
ter
peccata
patʒ
ex
ſentib.
qꝛ
iuxta
Hieronimū.
Quicq͛d
patimur
peccatis
noſtris
meremur.