107
theorema fundamentale.
adeoque (prop. 10 art. 132) . Sed est etiam , quare fiet ,
sive .
II. Quando per est divisibilis, sit , atque . Erit itaque
. Tum erit positivus, formae (), et ad et primus.
Porro , adeoque ; hinc fit (prop. 13 art. 132) . At est
, unde fit atque .
139.
Casus tertius. Quando est formae (), eiusdem formae, atque : non potest esse . (Supra casus secundus).
Capiatur aliquis numerus primus ipso minor, cuius non-residuum sit ,
quales dari supra demonstravimus (artt. 125, 129). Sed hic duos casus seorsim
considerare oportet, prout hic numerus primus fuerit formae vel ,
non enim demonstratum fuit, dari tales numeros primos utriusque formae.
I. Sit iste numerus primus formae et . Tum erit
(art. 131) adeoque . Sit igitur atque par, . Tunc
iterum quatuor casus erunt distinguendi.
1) Quando neque per neque per est divisibilis. Ponatur , signis ita acceptis ut fiat positivus. Tum erit , ad et
primus atque pro signo superiori formae , pro inferiori formae .
Designemus brevitatis gratia per multitudinem factorum primorum numeri
quorum non-residuum est . Tum erit adeoque . Hinc
erit numerus par (propp. 1, 3, art. 133), i. e. aut aut . Quare
erit aut residuum utriusque numerorum , aut neutrius. Illud autem est
impossibile, quum sit residuum ipsius atque (hyp.); unde fit
. Hinc debet esse utriusque numerorum non-residuum. At
propter erit . Q. E. D.
2) Quando per , neque vero per est divisibilis, sit , atque
, signo ita determinato, ut fiat positivus. Tum erit , ad
, et primus, atque pro signo superiori formae , pro inferiori vero
formae . Ex aequatione , si per et multiplicatur,
nullo negotio deduci potest, ; ; .
Ex sequitur . adeoque (propp. 1, 3, art. 133) par, i. e.
14*