107
theorema fundamentale.
adeoque (prop. 10 art. 132)
. Sed est etiam
, quare fiet
,
sive
.
II. Quando
per
est divisibilis, sit
, atque
. Erit itaque
. Tum
erit positivus, formae
(
), et ad
et
primus.
Porro
, adeoque
; hinc fit (prop. 13 art. 132)
. At est
, unde fit
atque
.
139.
Casus tertius. Quando
est formae
(
),
eiusdem formae, atque
: non potest esse
. (Supra casus secundus).
Capiatur aliquis numerus primus ipso
minor, cuius non-residuum sit
,
quales dari supra demonstravimus (artt. 125, 129). Sed hic duos casus seorsim
considerare oportet, prout hic numerus primus fuerit formae
vel
,
non enim demonstratum fuit, dari tales numeros primos utriusque formae.
I. Sit iste numerus primus formae
et
. Tum erit
(art. 131) adeoque
. Sit igitur
atque
par,
. Tunc
iterum quatuor casus erunt distinguendi.
1) Quando
neque per
neque per
est divisibilis. Ponatur
, signis ita acceptis ut
fiat positivus. Tum erit
, ad
et
primus atque pro signo superiori formae
, pro inferiori formae
.
Designemus brevitatis gratia per
multitudinem factorum primorum numeri
quorum non-residuum est
. Tum erit
adeoque
. Hinc
erit
numerus par (propp. 1, 3, art. 133), i. e. aut
aut
. Quare
erit
aut residuum utriusque numerorum
, aut neutrius. Illud autem est
impossibile, quum
sit residuum ipsius
atque
(hyp.); unde fit
. Hinc
debet esse utriusque numerorum
non-residuum. At
propter
erit
. Q. E. D.
2) Quando
per
, neque vero per
est divisibilis, sit
, atque
, signo ita determinato, ut
fiat positivus. Tum erit
, ad
,
et
primus, atque pro signo superiori formae
, pro inferiori vero
formae
. Ex aequatione
, si per
et
multiplicatur,
nullo negotio deduci potest,
;
;
.
Ex
sequitur
. adeoque (propp. 1, 3, art. 133)
par, i. e.
14*