Jump to content

Pagina:Gauss, Carl Friedrich - Werke (1870).djvu/122

E Wikisource
Haec pagina emendata est
112
de congruentiis secundi gradus.

1. Quando per est divisibilis. Ponatur , ita ut per non sit divisibilis. Tunc si vel , erit ; si vero atque impar, erit : tandem si atque par, habebit ad eandem relationem quam habet ad . Reductus est itaque hic casus ad

2. Quando per non est divisibilis. Hic denuo duos casus distinguimus.

(A) Quando . Tunc semper erit , quando ; quando vero , requiritur, ut sit formae : denique quando vel , debet esse formae . Quae conditio si locum habet, erit .

(B) Quando est alius numerus primus. Tunc ad eandem relationem habebit quam habet ad (V. art. 101).

III. Relatio numeri cuiuscunque ad numerum primum (imparem) ita investigatur. Quando , substituatur loco ipsius ipsius residuum minimum positivum secundum modulum a[1]. Hoc ad eandem relationem habebit quam habet .

Porro resolvatur , sive numerus ipsius loco assumtus, in factores suos primos , , etc., quibus adiungendus factor , quando est negativus. Tum constat relationem ipsius ad pendere a relationibus singulorum , , etc. ad . Scilicet si inter illos factores sunt non-residua ipsius , erit , si vero , erit . Facile autem perspicitur, si inter factores , , etc., bini aut quaterni aut seni aut generaliter aequales occurrant, hos tuto eiici posse.

IV. Si inter factores , , reperiuntur et , herum relatio ad ex artt. 108, 112, 113, 114 inveniri potest. Reliquorum autem relatio ad pendet a relatione ipsius ad ipsos (theor. fund., atque propp. art. 131). Sit unus ex ipsis, invenieturque, (tractando numeros , eodem modo ut antea et illis respective maiores) relationem ipsius ad aut per artt. 108 — 114 determinari posse (si scilicet residuum minimum ipsius nullos factores primos impares habeat), aut insuper a relatione ipsius ad numeros quosdam primos ipso minores pendere. Idem valet de reliquis factoribus , etc. Facile iam


  1. Residuum in signific. art. 4. — Plerumque praestat residuum absolute minimum accipere.